Nie wiesz, kiedy stawiamy przecinek? Zapamiętaj kilka poniższych reguł i przykładów, a interpunkcja już nigdy nie będzie dla ciebie problemem. O ile większość z nas nie ma problemów z ojczystą mową i nie popełnia błędów ortograficznych, to wiele osób jest na bakier z interpunkcją. To nie jest jednak żadna tajemna wiedza zarezerwowana dla wybranych. Aby wiedzieć, kiedy stawiamy przecinek, wystarczy poznać kilka prostych i niezmiennych reguł. Przecinek to jeden z najczęściej używanych w języku polskim znaków interpunkcyjnych. Wyodrębnia mniejsze części w zdaniu. Jak go stosować? Kiedy stawiamy przecinek przed a, ale, czy, oraz, jak, że, albo, więc, lecz, to, ponieważ, i, żeby? Warto wziąć sobie do serca poniższe stawiamy przecinek? Aby oddzielić zdanie podrzędne (określające) od zdania nadrzędnego przed spójnikami, zaimkami i partykułami: aby, aż, bo, by, byle, chociaż, choćby, co, czy, dlaczego, gdyż, gdzie, gdziekolwiek, ile, iż, jeśli, kiedy, kto, który, mimo że, na co, odkąd, o ile, podczas gdy, póki, skąd, tym bardziej że, w miarę jak, w razie gdyby, zanim, zwłaszcza jeżeli, że, kto wygra na spacer, żeby zapalić papierosa. Przed imiesłowem zakończonym na -ąc, -łszy, -wszy. Wyjątek to wyraz wyjąwszy w znaczeniu oprócz. W zdaniach współrzędnych połączonych bezspójnikowo przed spójnikami przeciwstawnymi, np. a, ale, jednak, jedynie, lecz, natomiast, przecież, raczej, tylko, tylko że, tymczasem, zaś, za to. Ja cię kocham, a ty ale się boję. Przed zdaniem nadrzędnym, a po zdaniu podrzędnym, kiedy część podrzędna ze spójnikiem albo zaimkiem rozpoczyna zdanie złożone, np. Jak Kuba Bogu, tak Bóg dwóch się bije, tam trzeci korzysta. Przed spójnikami wynikowymi, np. więc, dlatego, zatem, wobec tego, wskutek tego, i (= więc) Miałam gorączkę, dlatego poszłam do lekcje, więc mogłem się pobawić. Przed spójnikami synonimicznymi (wyjaśniającymi), np. czyli, to jest, to znaczy, innymi słowy; Dotarła najszybciej, czyli poszła pierwsza. Przed powtórzonym spójnikiem (jeśli pełni taką samą funkcję), np. Albo weźmiesz się w garść, albo wychodzimy stąd. Ani nie mam na to czasu, ani ochoty. Przed wyrażeniami, które mają charakter dopowiedzenia - chyba, ewentualnie, na przykład, nawet, prawdopodobnie, przynajmniej, raczej, taki jak; W zoo było dużo zwierząt, na przykład hipopotamy i walizkę, taką jak nasza. Przed wyrazami i wyrażeniami powtarzanymi. Kasia jest bardzo, bardzo dużo, dużo coli. Oddzielając wyrazy i wyrażenia występujące w wołaczu. Aniu, sprzątnij ze kłóć się ze mną, Karolu. Oddzielając w zdaniu wtrącenia. Wiele psów, na przykład Kama, Azor i Diana, miało problem z rok, być może, wyjadę do zdanie podrzędne, które jest wplecione w część czego się dotychczas nauczyłam, zawdzięczam tobie. Po wyrazach wyrażających okrzyk, wykrzyknienie: ach, hej, o, ho, oj, halo. Halo, o co chodzi?Oj, jak mnie boli ty!Zobacz także: Polka stworzyła pierwszy słownik dla uchodźców Kiedy nie stawiamy przecinka? Przed spójnikami łącznymi: i, oraz, tudzież i rozłącznymi: lub, albo, bądź, czy, np.: Siedzę w pokoju i słucham nad morze lub wybiorę się z rodzicami w chcę być dziennikarzem ani politykiem. Przed porównaniami wprowadzanymi przez wyrazy: jak, jakby, niż, niby. Była piękna niczym ma jak w zdrowy jak przecinek przed wyrazami: jak, jakby, niż, niby i tym podobne w zdaniach złożonych porównawczych. to wypracowanie tak, jak to napisać, niż powiedzieć. Przed powtórzonym spójnikiem i zaimkiem względnym upodrzędniającym, poprzedzonym spójnikiem łącznym lub rozłącznym, np. i że, albo że, i jak , np. Byłam pewna, że przyjedzie albo że przynajmniej zadzwoni. W utartych zwrotach i frazeologizmach (które stanowią okolicznik, a nie zdanie pojedyncze), np. kto wie co, jak z bicza trzasł, leżeć jak ulał, nie wiadomo kiedy, nie wiedzieć po co, po raz nie wiem który, wiedzieć co w trawie piszczy, uciec gdzie pieprz rośnie. Przed zaimkami względnymi, pozorującymi zdanie podrzędne na końcu zdania: Nic jej nie odpowiedział i nie wiedziała biec, ale nie wiedziała dokąd. Przed spójnikiem w połączeniach z partykułą, spójnikiem i przysłówkiem. Przecinek stawiamy przed całym wyrażeniem, np. chyba że, jak gdyby, mimo że, pomimo to, tym bardziej że, właśnie gdy, podobnie jak, tak aby, tak by, tak jakby, taki sam jak, tam skąd, teraz gdy, tym bardziej że, w miarę jak, wtedy gdy, z chwilą gdyMusisz mówić wolno, tak aby wszyscy cię Jeśli akcent pada na partykułę, spójnik lub wyrażenie przyimkowe, wtedy rozdzielamy je pisać tak, aby wszyscy cię wiesz, kiedy stawiamy przecinek? To teraz zobacz, czy zdobędziesz 100 procent w quizie! Które z tych zdań jest poprawne? Czy Michał już wstał, czy jeszcze śpi? Czy Michał już wstał czy jeszcze śpi? Czy Michał już wstał - czy jeszcze śpi?

Zasady pisowni si-ś, ni-ń, ci oraz ć mogą sprawiać ogromne problemy, szczególnie w pierwszych latach nauki. Czy istnieją reguły, dzięki którym można szybko nauczyć dziecko używania tych głosek w sposób poprawny? Kiedy piszemy ś, a kiedy si? Zasady pisowni spółgłosek miękkich w języku polskim sprawiają ogromny problem głównie obcokrajowcom i dzieciom, które dopiero rozpoczynają naukę i nie są w stanie w intuicyjny sposób poprawnie zapisywać słów. Na szczęście istnieją reguły pozwalające na łatwiejsze określenie, w jakich sytuacjach wykorzystuje się konkretną spółgłoskę miękką. Zazwyczaj “ś” piszemy na końcu wyrazu (łoś, miś, łosoś, kiciuś), głównie w przypadku rzeczowników. “Ś” stanowi również końcówkę niektórych czasowników w trybie rozkazującym w drugiej osobie liczby pojedynczej, takich jak zgłoś, proś czy skoś. Głoska “ś” może występować również na początku słowa lub w jego środku. Wówczas musi ona znajdować się przed spółgłoską (ślad, śmiać, paść, kość). W innym przypadku należy zastosować spółgłoskę miękką “si”. Spółgłoskę miękką “si” pisze się natomiast przed spółgłoskami (osika, skosić) lub samogłoskami, czyli takimi literami, jak a, ą, o, ó, e, ę, i, u oraz y. Może ona również kończyć niektóre wyrazy, takie jak na przykład piesi, ale zdarza się to znacznie rzadziej niż w przypadku “ś”. W wymowie spółgłoska “si” jest nieco dłuższa niż “ś”, dlatego podczas dyktand warto zwracać uwagę również na samo brzmienie słowa. Sprawdź: Jak napisać charakterystykę postaci?< Kiedy piszemy ć, a kiedy ci? A kiedy piszemy “ć” zamiast “ci”? Zasada wygląda bardzo podobnie do głosek “ś” oraz “si”. Warto jednak wiedzieć, że “ć” stanowi końcówkę wszystkich bezokoliczników w języku polskim, co w pewnym stopniu może ułatwić zapamiętanie tej zasady dzieciom. “Ć” występuje również na końcu wielu wielu rzeczowników (kość, liść, miłość, dobroć) oraz na początku lub w środku (ćma, ćwiczenie, ćwikła). W dwóch ostatnich przypadkach spółgłoska miękka “ć” musi znajdować się przed inną spółgłoską. Zasady pisowni “ci” są identyczne, jak w przypadku “si”. Spółgłoska ta może być pisana zarówno przed innymi spółgłoskami (ciśnienie, kocimiętka), jak i samogłoskami (ciąg, ciotka). Czasami kończy ona również słowa, takie jak dzieci lub koci. Nauczenie dziecka użycia tej spółgłoski może być zatem znacznie trudniejsze niż w przypadku “ć”. Kiedy piszemy ź, a kiedy zi? Zasady pisowni “ź” również są bardzo proste. Spółgłoskę tę piszemy na końcu słowa (paź, maź, gałąź) oraz przed innymi spółgłoskami (źdźbło, źródło, źrebak). Kończy ona również wiele czasowników w trybie rozkazującym liczby pojedynczej w pierwszej osobie, czyli weź, zawieź lub chodź. A kiedy piszemy “zi”? Tutaj sprawa się nieco komplikuje, ponieważ “zi” może zarówno rozpoczynać słowo (zima, zieleń, zimorodek), jak i znajdować się pośrodku innych liter. W tym przypadku nie ma wyraźnej zasady i mogą to być nie tylko spółgłoski (zima, wozić, razić), lecz także samogłoski (ziomek, zieleń, kozieradka). Kiedy piszemy ń, a kiedy ni? W przypadku pisowni “ń” i “ni” sprawa również wygląda tak samo. Zasady dotyczące “ń” są bardzo przejrzyste i mówią o stosowaniu tej spółgłoski na końcu wyrazów (koń, słoń, broń, woń) lub przed innymi spółgłoskami (kończyć, zwieńczyć). Pisownia “ni” niestety wymaga większej dozy intuicji. Spółgłoska ta rozpoczyna wiele wyrazów i może ona stać zarówno przed spółgłoskami (niski, nikczemny, nić, niby), jak i samogłoskami (niestety, niebiański, niektórzy). Często znajduje się ona także pośrodku wyrazu (poniedziałek, koniecznie, piwonia) bądź na końcu, głównie jeśli chodzi o określenia dwóch lub więcej osób (zakochani, rozwiedzeni). Sprawdź: Co to jest oksymoron? Jak nauczyć dziecko zmiękczeń? Wprowadzenie zmiękczenia często bywa nie lada wyzwaniem ze względu na fakt, że dzieci przez pierwsze lata życia zupełnie nie rozróżniają sytuacji, w których wykorzystuje się konkretne spółgłoski miękkie. Widać to zarówno na własnoręcznie robionych laurkach oraz w zadaniach rozwiązywanych w przedszkolu lub pierwszej klasie szkoły podstawowej. W nauce zasad rządzących tym zagadnieniem gramatycznym pomagają ogólne reguły, jednak bardzo często pokrywają się one ze sobą, co powoduje kolejne problemy. Najlepszym rozwiązaniem jest nauczenie dziecka słuchania wymowy konkretnych słów. Wszelkie spółgłoski miękkie z “i” cechują się znacznie dłuższym brzmieniem niż te z, tak zwaną, kreseczką. Wówczas poradzi ono sobie zarówno podczas dyktand, jak i samodzielnego rozwiązywania zadań poprzez wymawianie słów w myślach. Rodzice pytają o zmiękczenia: Jak głoskować zmiękczenia? W przypadku głosowania spółgłosek zapisywanych jedną literą, czyli “ć”, “ś”, “ń” i “ź” sprawa jest bardzo prosta, ale problem pojawia się ze spółgłoskami “si”, “ci”, “ni” oraz “zi”. Wówczas wszystko zależy od tego, przed jaką literą stoi dana głoska. Jeśli spółgłoska miękka stroi przed samogłoską, głoskowanie wygląda tak: zi – a – r – n – o W przypadku, gdy stoi ona przed spółgłoską, wygląda to tak: z – i – m – a Czy zmiękczenia to dwuznaki? Na ogół zmiękczenia są dwuznakami, czyli związkami liter czytanymi w sposób niewynikający z samodzielnego znaczenia każdej z nich. Istnieją jednak wyjątki, kiedy to, na przykład, “s” i “i” czytamy osobno (bezinteresowny, bezideowy, maksi).

this, that, these, those, czyli zaimki wskazująceThis, that, these, those to zaimki wskazujące, czyli tak zwane demonstrative pronouns. This i these używamy do wskazywania na rzeczy lub osoby, które znajdują się blisko nas – this stosujemy, gdy mówimy o pojedynczych rzeczach i osobach, a these gdy mówimy o kilku (przynajmniej dwóch!). Natomiast that i those używamy do mówienia o rzeczach lub osobach znajdujących się od nas w pewnej odległości. Przy czym that stosujemy z liczbą pojedynczą a those z liczbą pojedyncza zaimków wskazującychthis – to, ten, tathat – tamto, tamten, tamtaLiczba mnoga zaimków wskazującychthese – te, cithose – tamte, tamciZaimki wskazujące różnią się między sobą ze względu na odległość w jakiej znajdują się od wskazującego – blisko (this, these) i daleko (that, those). A także ze względu na ilość wskazywanych osób czy przedmiotów – liczba pojedyncza (this, that) i liczba mnoga (these, those). Przyjrzyjmy się dokładnie różnicom między nimi na podstawie is my samochód jest is my samochód jest are my buty są are my buty są never been to that part of the nie byłem w tamtej części never been to this part of the nie byłem w tej części angielskie zdania nie mają swoich odpowiedników w języku polskim. Wtedy trzeba zmienić trochę zdanie, aby zachować jego this?Co to jest?What’s that?Czym jest tamto?What are these?Czym są te rzeczy?What are those?Czym są tamte rzeczy?this, that, these, those: użycieWiemy już, że zaimki wskazujące możemy użyć do wskazywania przedmiotów lub ludzi. Kiedy jeszcze użyjemy this, that, these, those?Gdy mówimy o rzeczach abstrakcyjnychMożemy używać zaimków wskazujących, gdy mówimy również o rzeczach, które nie mają fizycznej formy takich jak cechy czy this exercise every day and you will be in great to ćwiczenie codziennie a będziesz w świetnej you know how to do that?Czy wiedziałeś/aś jak to zrobić?Gdy chcemy zaznaczyć, że myślimy o czymś negatywnie lub pozytywnieMożemy też użyć zaimków wskazujących, aby pokazać, że czujemy z kimś/czymś bliskość – myślimy o czymś pozytywnie (this, these) oraz gdy chcemy pokazać, że się od czegoś oddzielamy – myślimy o czymś negatywnie (that, those).I like this new to nowe don’t like those lubię tych przedstawiamy kogośZaimki wskazujące możemy użyć gdy prezentujemy kogoś innej osobie. Jeśli przedstawiamy kogoś, używamy this, these, a jeśli o kogoś pytamy wtedy stosujemy that, that your sister?Czy tamta dziewczyna to twoja siostra?Adam, this is my sister, to moja siostra zaimki wskazujące stosujemy w rozmowach is this Carrie Robinson?Halo, czy to Carrie Robinson?Yes, this is tu mówimy o czymś znanym lub nowymJeśli mówimy o czymś znanym naszemu rozmówcy możemy użyć that zamiast przedimka the. A gdy wprowadzamy coś nowego do naszej rozmowy wtedy używamy know that little cafe on Maple Street, don’t you?Znasz tą małą kawiarenkę na na ulicy Maple, prawda?Out of nowhere this bird flew into the room and stole a piece of ten ptak wleciał do pokoju i ukradł kawałek wskazujące + wyrażenia czasoweZaimek this/these możemy użyć w wyrażeniach czasowych dotyczących czasu teraźniejszego lub this day – do chwili obecnejat this moment – w tej właśnie chwilithis minute – w tej chwilithese days – w dzisiejszych czasachI have a meeting with him this z nim spotkanie tego has a job interview this ma rozmowę kwalifikacyjną w tym think everybody has a cell phone these że wszyscy mają komórki w tych możemy stosować w wyrażeniach czasowych mówiących o czasie saw Greg for the last time that Grega po raz ostatni tamtego was in Australia that była w Australii tamtego remember those days when we were young and te dni, kiedy byliśmy młodzi i używamy również przy mowie said, “I saw him this week.”Anna powiedziała: „Widziałam go w tym tygodniu”.Anna said she had seen him that powiedziała, że widziała go w tamtym wyrażenia z zaimkami wskazującymiat this rate – jak tak dalej pójdzieforget that! – zapomnijin this case – w tej sytuacjithat’s all – to wszystkothat’s all right – nic nie szkodzithat’s great! – świetniethat’s it – o to chodzithat’s right – zgadza sięthis way – tędy

Przedimki a, an, the należą do grupy wyrazów nazywanych w języku angielskim określnikami, których zastosowanie jest zawsze związane z rzeczownikami. Zdaniem wielu osób uczących się angielskiego ich poprawne opanowanie stanowi jedno z większych wyzwań z zakresu gramatyki. Dlatego też często pojawia się kluczowe pytanie: w jaki sposób i kiedy używamy przedimków a, an, the? Ale co to są właściwie te przedimki a, an, the w angielskim? Otóż określniki a i an to tzw. przedimki nieokreślone, które zazwyczaj umieszczamy przed rzeczownikami policzalnymi w liczbie pojedynczej, gdy mówimy o nich po raz pierwszy lub gdy mamy na myśli pojedynczy egzemplarz należący do danej kategorii osób albo rzeczy, jak np. stół (table), czy kot (cat). W zależności od litery, na którą rozpoczyna się dany wyraz, tzn. czy jest to spółgłoska (np. b, k, p, t, m, s… itd.), czy samogłoska (a, e, i, o, u), stosujemy inny przedimek. I tak, zgodnie z zasadą, gdy mamy słowo, na którego początku stoi samogłoska, to korzystamy z an, jak w przykładach: an apple (jabłko, bo mamy samogłoskę a), an eagle (orzeł, bo mamy samogłoskę e), an umbrella (parasol, bo mamy samogłoskę u). Natomiast w przypadku samogłosek, korzystamy z a, na przykład: a cat (kot, bo mamy spółgłoskę c), a man (mężczyzna, bo mamy spółgłoskę m), a window (okno, bo mamy spółgłoskę w), itd. Zatem, jeśli chcemy przyporządkować pojedynczy przedmiot do konkretnej grupy rzeczy, wspólnie określanych w języku polskim jako „mebel składający się z blatu opartego na nogach”, to zazwyczaj pierwsza myśl, jaka przyjdzie nam do głowy, to będzie wyraz „stół”, czyli table, a skoro na jego początku jest spółgłoska t, to zgodnie z zasadami umieścimy przed nim określnik a, czyli otrzymamy a table. Analogicznie, myśląc o jabłku, zawsze kojarzymy sobie „jadalny owoc jabłoni, o określonym kształcie i wyglądzie”, czyli angielskie apple, a skoro mamy na początku samogłoskę a, to powiemy an apple. A teraz używanie the w angielskim, czyli o tym kiedy stosujemy przedimek określony. Jak sama nazwa wskazuje, w tym przypadku odnosimy się do konkretnego, zidentyfikowanego już wcześniej rzeczownika w liczbie pojedynczej, o którym mówimy po raz drugi, lub gdy doprecyzowujemy go poprzez dodanie dodatkowych informacji. Porównajmy zatem: This is a table. (To jest stół. = mebel z kategorii stoły) The table is made of wood. (Stół jest zrobiony z drewna. = ten konkretny, drewniany stół) What do you prefer: an apple or a plum? (Co wolisz: jabłko czy śliwkę? = który owoc preferujesz z proponowanych?) The apple is sweet, but the plum is sour. (Jabłko jest słodkie, a śliwka kwaśna. = to konkretne jabłko, które proponuję, ta konkretna śliwka, którą oferuję) Kiedy jeszcze używamy a, an, the w angielskim? Przedimka nieokreślonego (a lub an) używamy również, gdy nazywamy zawody, czyli np.: Mr Scott is a firefighter. (Pan Scott jest strażakiem.), Mrs Jenkins is an office worker. (Pani Jenkins jest pracownikiem biurowym.). A znajdziemy również w pewnych gotowych zwrotach określających np. ilość, jak a lot of (dużo) oraz a few (kilka). Przedimka określonego the używamy także w następujących sytuacjach: gdy na świecie mamy tylko jeden egzemplarz czegoś unikalnego (the Earth = Ziemia, the Eiffel Tower = Wieża Eiffla), mówiąc o grupie ludzi (the blind = osoby niewidome, the English = Anglicy, the Browns = Państwo Brown), przed nazwami niektórych krajów, które składają się z kilku elementów (the United States of America = Stany Zjednoczone Ameryki), przed nazwami pasm górskich i archipelagów (the Alps = Alpy, the Falklands = Falklandy), przed nazwami mórz, rzek i oceanów (the Baltic Sea = Morze Bałtyckie, the Thames = Tamiza, the Atlantic Ocean = Ocean Atlantycki), przed nazwami statków, gazet i hoteli (the Titanic = Tytanik, the Times = Times, the Hilton Hotel = Hotel Hilton), a także przed niektórymi porami dnia (in the morning = rano, in the evening = wieczorem). Kiedy pomijamy przedimki? Zazwyczaj nie stawiamy żadnego przedimka przed rzeczownikami w liczbie mnogiej i dlatego powiemy na przykład: Dimonds are very expensive. (Diamenty są bardzo drogie.), czy Smartphones have got a lot of useful apps. (Smartfony mają wiele użytecznych aplikacji.). Przedimek pomijamy również przed nazwami dni tygodnia (Monday = poniedziałek), miesiącami (February = luty), porami roku (summer = lato), miastami (London = Londyn; wyjątek the Hague = Haga), krajami (Poland = Polska), a także przed posiłkami (supper = kolacja). Nie stosujemy określników także w pewnych utartych zwrotach, które w swej budowie zawierają przyimek (at, in, by, to, itd.), np.: at church (w kościele), in hospital (w szpitalu), by plane (samolotem), to school (do szkoły), on foot (na piechotę) etc. Jeśli natomiast chodzi o rzeczowniki niepoliczalne czy abstrakcyjne, (np. coffee, music, love, itd.), to mówiąc o nich w sensie ogólnym, zazwyczaj nie stawiamy przed nimi przedimka (I never drink coffee for breakfast. = Nigdy nie piję kawy na śniadanie.), ale gdy zawężamy ich znaczenie do jakiegoś konkretnego przypadku, to wtedy używamy przedimka określonego the, np.: We all share the love for cooking. (Wszyscy podzielamy miłość do gotowania.). Jak wynika z powyższych przykładów, stosowanie przedimka określonego, bądź nieokreślonego w języku angielskim można sprowadzić do kilku uniwersalnych zasad, które z pewnością ułatwią skuteczne opanowanie tego zagadnienia gramatycznego nie tylko osobom rozpoczynającym naukę od podstaw, ale także tym bardziej zaawansowanym, którzy jedynie potrzebują odświeżyć swoją wiedzę w formie powtórki. Żadna teoria nie zastąpi jednak ćwiczeń praktycznych, bo jak wiemy, tylko „trening czyni mistrza”, czyli Practice makes perfect.

Czy przed „a” należy postawić przecinek? Odpowiedź na to pytanie uzależniona jest od funkcji, jaką pełni ono w zdaniu. W polszczyźnie „a” może być spójnikiem, partykułą, wykrzyknikiem, w formie „a-„ przedrostkiem, a także rzeczownikiem oznaczającym pierwszą literę precyzujące używanie przecinka przed „a”Przecinek przed „a” stawiamy, gdy: 1) "a" jest spójnikiem rozłącznym. Dotyczy to zarówno zdań pojedynczych, jak i złożonych (współrzędnych i podrzędnych); Przykład: Zdecydowaliśmy się kupić mieszkanie, a nie dom. Pojechał samochodem, a nie autobusem. Damian czeka na ciebie od 10 minut, a ty ciągle wybierasz ubranie. Lubię jazdę na rowerze, a najbardziej strome podjazdy. 2) wprowadza dopowiedzenie lub wtrącenie; Przykłady: Dawno, dawno temu, kiedy w lasach mieszkały skrzaty, a trzeba wam wiedzieć, że takie czasy istniały, żyła sobie uboga sierotka. Wiem, że zajmował się hodowlą węży, skorpionów, pająków, a nawet „a” często łączy się także z innymi spójnikami i zaimkami względnymi. Przykłady: a choć, a gdy, a kiedy, a jeśli, a mianowicie, a ponieważ, a więc, a że. Przecinek stawiamy przed całym takim wyrażeniem. Przykład: Szedł szybkim krokiem, a gdy ktoś krzyknął na niego, nawet nie obrócił w jego stronę przed „a” nie stawiamy, gdy:1) "a" tworzy konstrukcję „(po)między czymś a czymś”;Przykłady: Znaleźć się między Scyllą a Charybdą. Wychodzę, nie będzie mnie między 15 a 18. To kolor między zielenią a żółcią. 2) możemy wymienić je na „i”, a zdanie nie straci sensu; Przykład: To było długie a ciepłe lato. (To było długie i ciepłe lato). 3) wchodzi w skład konstrukcji o charakterze porównawczym; Przykład: Książka a film — szkice o współczesnych adaptacjach lektur. 4) łączy dwie identyczne formy, by podkreślić przekazywaną informację; Przykład: O jej piosenkach można by mówić a mówić. Lepiej posłuchać.

Przedimek nieokreślony a/an w języku angielskim Przedimki przedimek nieokreślony a/an przedimek określony the przedimek zerowy inne co to jest przedimek? Przedimki sprawiają uczącym się wiele kłopotów, pewnie także dlatego, że nie mają odpowiednika w języku polskim... Najkrócej mówiąc, przedimki to krótkie słówka określające jakiś rzeczownik - no dobrze, to trochę mało wyjaśniająca definicja. Ale zaraz będzie jaśniej. Po pierwsze, poznajmy te przedimki - na całe szczęście są tylko trzy: playa playan playthe przedimki nieokreślone Dwa pierwsze - a, an - to przedimki nieokreślone, the to przedimek określony. Teraz najgorsza część - lista zasad, gdzie i jak wstawiać odpowiedni przedimek. Podstawowa zasada: Przedimek nieokreślony wstawiamy przed rzeczownikiem w liczbie pojedynczej, kiedy po raz pierwszy o czymś mówimy, natomiast przedimek określony wrzucamy przed rzeczownik, jeśli wiadomo, o czym mówimy, czyli gdy już określiliśmy daną rzecz, osobę, itd. Prześledźmy to wszystko na przykładach. Idziemy przez park i nagle widzimy przed nami psa, powiemy: playThis is a dog. To jest pies. Czyli jest to jakiś bliżej nieokreślony pies - wstawiamy w takim razie przedimek nieokreślony. Żeby lepiej to zrozumieć spróbujmy słowko a tłumaczyć sobie jako jakiś, jakaś, jakieś. Skoro już wiemy, o jakiego psa chodzi (już określiliśmy go), w kolejnych zdaniach, jeśli będziemy go chcieli opisać, użyjemy przedimka określonego: playThe dog is very small. Ten pies jest malutki. Jak widać, nie mówimy już o jakimś psie, tylko dokładnie o tym spotkanym w parku - ten pies jest malutki - jakieś inne psy są większe czy wręcz olbrzymie, ale nas interesuje ten jeden - ten jest malutki. Wstawiamy w takim razie przedimek określony the przed rzeczownikiem pies. Ok, ale co z trzecim przedimkiem - an? Otóż używamy go dokładnie w tych samych przypadkach co przedimka a - jednak bardzo ważne jest rozróżnienie, kiedy użyć a a kiedy an. kiedy a? kiedy an? Przedimek a wstawiamy przed wyrazem, którego wymowa zaczyna się od spółgłoski, natomiast an wybierzemy, jeśli przy wymowie pierwsza jest samogłoska. Bardzo ważne jest to, że chodzi o wymowę wyrazu - nie jego pisownię! Spójrzmy na przykłady: playan hour godzina (wymowa hour zaczyna się od samogłoski - przedimek an) playa university uniwersytet (rzeczownik wymawia się przez "j") playan honest girl uczciwa dziewczyna (honest wymawia się bez 'h' na początku) Należy dodać jeszcze jedną uwagę: jeśli opisujemy rzeczownik przymiotnikiem, to przymiotnik umieszczamy pomiędzy przedimkiem a rzeczownikiem i czasem musimy zmienić a na an lub odwrotnie. playa woman ...ale... playan old woman kobieta stara kobieta playan apple ...ale... playa red apple jabłko czerwone jabłko playa book ...ale... playan interesting book książka interesująca książka* * Trzeba zauważyć, że zarówno a red dress jaki i the red dress są formami poprawnymi, jednak w różnym kontekście. A red dress to po prostu jakaś czerwona sukienka, jeszcze nie konkretna, np. do sprzedawczyni w sklepie powiemy: I'm looking for a red dress Szukam (jakiejś) czerwonej sukienki. Natomiast kiedy sprzedawczyni zapyta, którą z dwóch pokazanych nam sukienek wybieramy - np. czerwoną czy niebieską - powiemy: I'll take the red dress. Wezmę (tę) czerwoną sukienkę W tej sytuacji mówimy już bowiem o konkretnej sukience - jednej z dwóch, które wcześniej pokazała nam sprzedawczyni. kiedy nie wstawiamy przedimka a/an? Przedimka nieokreślonego a/an NIE wstawiamy: przed rzeczownikami w liczbie mnogiej przed rzeczownikami niepoliczalnymi jeśli rzeczownik jest już poprzedzony słówkami określającymi ilość (many, some, itd.) jeśli przed rzeczownikiem pojawia się przymiotnik dzierżawczy (my, your, his, her, our, itd.) Spójrzcie na przykłady: playIs this your car? Czy to twój samochód? (przymiotnik dzierżawczy) playHave you got time to go shopping with me? Macie czas, żeby pójść ze mną na zakupy? (time - rzeczownik niepoliczalny) playMy book is very interesting. Moja książka jest bardzo interesująca. playThere are pictures on the wall. Na ścianie wiszą obrazy. (liczba mnoga) playHave you got some wine? Masz trochę wina? (some - określenie ilości, wine - rzeczownik niepoliczalny) playI have no money. Nie mam pieniędzy. playSusan is buying three apples. Susan kupuje trzy jabłka. Zobaczmy więcej przykładów z przedimkami: playMary has a car. The car is red. Marysia ma (jakiś) samochód. Ten samochód jest czerwony. playI'd like to buy a blouse. The red one over there looks nice. Chciałabym kupić (jakąś) bluzkę. Tamta czerwona wygląda ładnie. (wskazujemy konkretną) playThis is a tiger, that is an elephant and that is a parrot. To jest tygrys, to jest słoń a to jest papuga. (objaśniamy w zoo) playAn old man is walking in the park. (Jakiś) staruszek spaceruje po parku. Ćwiczenia online: Wskazówka Zaloguj się, aby zapisywać historię i wyniki Twojej nauki. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Insert an/a/the where necessary. For zero article, insert -. Komentarze (191) Sorki, że przeczytałam... :D Jest dobrze :P @Julix: University poprawnie wymawia się z delikatnym "j" na początku (juniwersiti), stąd też "a university" a nie "an university". Zobacz też W pewnej książce do nauki języka angielskiego w przykładzie dla przedimka a było This is a university. Problem w tym że u jest samogłoską oraz wymawia się to jako u. Więc powinno być an a nie a. Słyszałam też gdzieś że u nie jest samogłoską w języku angielskim. Wytłumaczy ktoś? Ja mam duży problem czy jest a/an czy the. Nie mogę tego zrozumieć:( Ok, poszperałem trochę w necie i poanalizowałem, w przypadku pytań "how often do you go to... ?" gdzie odpowiedzią jest jakieś miejsce publiczne typu kino, bank, dentysta, czy inny specjalista preferuje się używanie przed rzeczownikiem "the" ale nie jest też błędem w takim wypadku użycie a/an. :) Polecam zerknąć na wątek na stackexchange com pod tytułem "grammar - How often do you go to "the" or "a" dentist?" @michalp34 może chodzi o to że te pytanie jest zadawane w poczekalni dentystycznej i zadane jest w kontekście konkretnego dentysty, ja nie mam pojęcia. Podobnie, a może i nawet bardziej skomplikowana sprawa jest np ze słowem tango, a raczej "the tango". Przecież ten taniec ma wiele rodzajów, a każą mi używać "the". :) Teoria jedno a praktyka drugie. Jedno z ćwiczeń przedimkowych zawiera takie zdanie. "_ Tower Bridge is one of _ London's most popular attractions." Interesujące że użycie "the" pomiędzy one of ... London's jest wg ćwiczenia błędne. W końcu chodzi o to, że Tower Bridge to część większej całości popularnych atrakcji Londynu, a więc uzasadnione było by użycie "the" mimo że Londyn to miasto przed którym przedimka "the" nie stawiamy ? W internecie na pierwszych lepszych stronach znajdziemy przykłady użycia obu wersji. Poza tym opis użycia przedimków na tej stronie nie zawiera wszystkich przypadków. Nie da się tego uczyć, teoria nijak ma się do zdań z ćwiczeń. Dlaczego poprawnie jest How often do you go to the dentist? Z artykułu wynika, że powinno być a. Przecież to nieokreślony losowy dentysta. How often do you go to the dentist? Czemu the? Bez sensu. w zadaniu masz oddzielone cztery opcje an / a / the / "-" i tutaj jest myślnik który mówi że ostatnią opcją jest brak przedimka ;p aliceinthewond…26 lut 2017 Dlaczego, skoro w poleceniu jest napisane: Insert an/a/the where necessary, to poprawną odpowiedzią może też być brak przedimka? Dlaczego nie zostało to zaznaczone w poleceniu? literka h nie jest samogłoską więc czemu piszemy an hour albo an honest... więc? dlaczego nie mam dźwięku? Niby wszystko solidnie wytłumaczone, a jednak gdy przychodzi do wykonywania ćwiczeń, okazuje się, że jest masa wyjątków i odstępstw od reguł, o których w tym artykule nie wspomniano, a więc moim zdaniem teksty o przedimkach powinny zostać znacząco rozszerzone tak, aby dało się po ich lekturze bez większych problemów wykonywać ćwiczenia. automotive93, pewna inna strona podaje że przedimek nieokreślony może wystąpić w wyrażeniach określających ilość lub częstotliwość. Np.: a lot of – dużo once a month – raz w miesiącu [konto usunięte]17 kwi 2016

Renah Użytkownik Posty: 25 Rejestracja: 11 paź 2010, o 19:52 Płeć: Kobieta Lokalizacja: warszawa Podziękował: 11 razy Kiedy "lub" kiedy "i" Witam, mam problem z warunkami, kiedy napisać "lub" a kiedy "i" Np tutaj: \(\displaystyle{ 4-4|x+3|>0 \\ -4|x+3|>-4 \\ |x+3|-1}\) dlaczego tutaj jest \(\displaystyle{ \wedge}\) podczas gdy tutaj: \(\displaystyle{ |15-3|-66 \\ 15-3x>6 \vee 15-3x-9 \vee -3x0 \\ -4|x+3|>-4 \\ |x+3|-1}\) dlaczego tutaj jest \(\displaystyle{ \wedge}\) Bo jak moduł ma być mniejszy od jakiejś liczby to to jest pod modułem musi być od niej mniejsze i jednocześnie większe od minus tej liczby. podczas gdy tutaj: \(\displaystyle{ |15-3|-66 \\ 15-3x>6 \vee 15-3x-9 \vee -3x<-21}\) Bo jak moduł ma być większy od danej liczby, to to co jest pod nim musi być on większe od danej liczby lub ( a nie i ) mniejsze od minus niej. W zasadzie nie powiedziałem nic nowego. Moim zdaniem wynika to z prostej intuicji że jak mamy lub to dlatego że liczba nie może znajdować się jednocześnie w dwóch rozłącznych przedziałach, więc jest w jednym lub w drugim. Natomiast jak ma lezyć pomiędzy dwiema liczbami to leży w jednym przedziale więc jest mniejsza od tej z prawej strony przedziału i większa od tej z lewej mam nadzieję że wyjaśniłem a nie zagmatfałem Zimnx Użytkownik Posty: 194 Rejestracja: 9 kwie 2009, o 12:27 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Biała Podlaska Podziękował: 15 razy Pomógł: 24 razy Kiedy "lub" kiedy "i" Post autor: Zimnx » 5 lip 2011, o 00:34 Dam Ci mala rade jak to zapamietac kiedy "lub" , a kiedy "i". Wyobraz sobie ze lapiesz dwoma palcami za znak nierownosci. Obracasz o \(\displaystyle{ 90^o}\) w prawo , pozniej znowu obrot i zmiana znaku po prawej stronie na przeciwny. Renah Użytkownik Posty: 25 Rejestracja: 11 paź 2010, o 19:52 Płeć: Kobieta Lokalizacja: warszawa Podziękował: 11 razy Kiedy "lub" kiedy "i" Post autor: Renah » 5 lip 2011, o 00:37 Dziękuję za pomoc z modułami. Z przedziałami rozrysowałam sobie osi i wszystko wyszło sensownie. Funktor Użytkownik Posty: 482 Rejestracja: 21 gru 2009, o 15:18 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Warszawa Podziękował: 2 razy Pomógł: 63 razy Kiedy "lub" kiedy "i" Post autor: Funktor » 5 lip 2011, o 00:39 ja bym stronił od takich regułek, nie mają nic wspólnego ze zrozumieniem a niech się kiedy w stresie pomyli i odwróci w złą stronę i będzie źle...Zimnx pisze:Dam Ci mala rade jak to zapamietac kiedy "lub" , a kiedy "i". Wyobraz sobie ze lapiesz dwoma palcami za znak nierownosci. Obracasz o \(\displaystyle{ 90^o}\) w prawo , pozniej znowu obrot i zmiana znaku po prawej stronie na przeciwny. Zimnx Użytkownik Posty: 194 Rejestracja: 9 kwie 2009, o 12:27 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Biała Podlaska Podziękował: 15 razy Pomógł: 24 razy Kiedy "lub" kiedy "i" Post autor: Zimnx » 5 lip 2011, o 00:53 Czasem zrozumienie nie idzie w parze z zapamietaniem. Nie trzeba sie do tej "sztuczki" stosowac. Jan Kraszewski Administrator Posty: 30732 Rejestracja: 20 mar 2006, o 21:54 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Wrocław Podziękował: 1 raz Pomógł: 4892 razy Kiedy "lub" kiedy "i" Post autor: Jan Kraszewski » 5 lip 2011, o 08:57 Zimnx pisze:Czasem zrozumienie nie idzie w parze z zapamietaniem. Jak naprawdę zrozumiesz, to nie musisz pamiętać - w razie potrzeby szybko odtwarzasz niezbędne informacje. JK

Przecinek przed "ale" - w jakich sytuacjach go stawiamy? Okazuje się, że nawet osoby, które mają w małym palcu zasady interpunkcji, miewają czasem co do tego wątpliwości. Kiedy stawiamy przecinek przed "ale"? Jak szybko zapamiętać tę zasadę interpunkcji? Sprawdź! Zobacz film: "Jak możesz pomóc maluchowi odnaleźć się w nowym środowisku?" spis treści 1. Jakie funkcje w zdaniu pełni wyraz "ale"? 2. "Ale" w roli spójnika 3. "Ale" w charakterze partykuły 4. "Ale" jako wykrzyknik 5. "Ale" w roli rzeczownika rozwiń 1. Jakie funkcje w zdaniu pełni wyraz "ale"? "Ale" najczęściej występuje w charakterze spójnika, może jednak być także partykułą, wykrzyknikiem lub rzeczownikiem. Zwykle przed wyrazem "ale" stawiamy przecinek, istnieje jednak od tej reguły pewien wyjątek. 2. "Ale" w roli spójnika Wyraz "ale" w charakterze spójnika oznacza przeciwieństwo, odmienne treści zdań lub zdania, kontrast. Jego znaczenie zależy od intencji, w jakiej go używamy. W tym przypadku przed "ale" zawsze stawiamy przecinek, myślnik lub średnik. Przykłady zdań z użyciem tego spójnika to np.: "Wykonała zlecenie, ale niedokładnie."; "Wprawdzie nie skarżyła się, ale niechętnie przystąpiła do pracy."; "Teraz jest miła, ale przed chwilą była oschła". 3. "Ale" w charakterze partykuły "Ale" w roli partykuły to wyraz wzmacniający, wyraża stosunek emocjonalny osoby wypowiadającej zdanie do jego treści, np. zaskoczenie, zdumienie, podziw. Przed "ale" jako partykuła, zawsze stawiamy przecinek. Przykładowe zdania z "ale" w roli partykuły: "Ale cudo!"; "Ale wysoko"; "Spójrz, ale szybko jedzie"; "Dostałam prezent, ale jaki!" 4. "Ale" jako wykrzyknik "Ale" może występować także w roli wykrzyknika, gdy wyraża gwałtowne zaprzeczenie, np.: "Ale! Droga pani, proszę się uspokoić!"; Czasem "ale" jest celowo powtórzone, gdy osoba mówiąca zapowiada coś, o czym sobie właśnie przypomniała, np." "Ale, ale, my tu rozmawiamy, a czas leci"; W obydwu wymienionych przypadkach przed "ale" stawiamy przecinek. 5. "Ale" w roli rzeczownika Wyjątkiem od reguły stawiania przecinka przed "ale" jest użycie go w roli rzeczownika nieodmiennego, oznaczającego zastrzeżenie, konstatację, słabą stronę kogoś lub czegoś albo pewien brak. W tym przypadku nie stosujemy żadnego znaku interpunkcyjnego przed tym wyrazem. Przykłady takich zdań, to np.: "Zawsze musi być jakieś ale"; "Ona zawsze ma jakieś ale"; "Ciężko pracowaliśmy, a oni dalej mieli jakieś ale". Pamiętajmy zatem, że przed "ale" nie piszemy przecinka tylko wtedy, gdy wyraz ten występuje w charakterze rzeczownika. polecamy

25 sierpnia 2015Baza informacjiPrzyimki zakończone spółgłoską występują w większości również w postaci rozszerzonej o końcową samogłoskę e: w – we, z – ze, od – ode, bez – beze, nad – nade, przez – przeze itd. Warto uporządkować, kiedy występują postacie o zakończeniu -e. Pojawiają się one regularnie przed formami zaimka ja: ze mną, ode mnie, przeze mnie itd. Przyimek we stoi przed wyrazami zaczynającymi się dwiema spółgłoskami, z których pierwsza to w lub f: we Wrześni, we Włoszczowie, we Francji. Przyimek ze stoi przed wyrazami zaczynającymi się grupą spółgłosek, z których pierwszą jest z, s, ż, sz, ź, ś: ze strachu, ze żniw, ze źródła, ze świniami. Przyimek ze stoi też często przed wyrazami zaczynającymi się grupą wz, ws: ze wzniesienia, ze wskazaniem. Regionalnie w Polsce południowej i wschodniej spotyka się użycie we również przed innymi wyrazami zaczynającymi się na w lub f (np. we farbie), a ze przed jakimikolwiek wyrazami zaczynającymi się od z, s, ż, sz, ź, ś (np. ze sokiem). Aprobuje się jednak wyłącznie wymowę tego typu – i to jako regionalną. Nie akceptuje się natomiast tych form w języku pisanym. Istnieje również wiele wyrażeń, w których form przyimków z końcowym e używa się przez wzgląd na tradycję na zasadzie wyjątku. Oto kilka przykładów: ze wszech miar, we Lwowie, we śnie, ze sobą, patrzeć spode łba, dać się komuś we znaki. Niekiedy postaci z -e i bez niego mogą być używane zamiennie, jak np. w wyrażeniach w trzech lub we trzech czy w czwartek lub we czwartek. Paweł Pomianek Źródło: M. Bańko, Mały słownik wyrazów kłopotliwych, Warszawa (PWN) 2003, s. 308–309. Tagi: przyimek Jesteśmy pasjonatami polszczyzny i pracy ze słowem pisanym. Założyliśmy tę stronę, by dzielić się swoją wiedzą na temat naszego języka i rozwiązywać językowe dylematy naszych czytelników. Postawiliśmy sobie za cel także rzetelne przygotowywanie tekstów do druku i pomoc autorom podczas wszystkich kolejnych etapów procesu wydawniczego, dlatego oferujemy profesjonalną redakcję, korektę oraz skład i łamanie tekstu. Autorami tekstów na stronie są: Paweł Pomianek, gospodarz serwisu, właściciel firmy Językowe Dylematy, doświadczony redaktor tekstów oraz doradca językowy, a także zaproszeni goście. Zadaj pytanie językowe! Jeśli masz językowy dylemat, kliknij tutaj i zadaj pytanie. Ostatnie wpisy Czy wiesz, że… Ciekawostki językowe (91) 27 czerwca 2022 Ile przecinków może być w zdaniu 31 maja 2022 Łącznik to nie półpauza 26 kwietnia 2022 Czy wiesz, że… Ciekawostki językowe (90) 29 marca 2022 Nazwy wysp: kiedy wyspa wielką, kiedy małą literą 28 lutego 2022 Czy wiesz, że… Ciekawostki językowe (89) 31 stycznia 2022 Średnik to nie dwukropek 21 stycznia 2022 Jak przebiega proces wydawniczy 28 grudnia 2021 Czy wiesz, że… Ciekawostki językowe (88) 22 grudnia 2021 Czy wiesz, że… Ciekawostki językowe (87) 29 listopada 2021 Czy wiesz, że… Ciekawostki językowe (86) 31 października 2021 Jak zapisywać nazwy jednostek wojskowych 14 października 2021 Czy wiesz, że… Ciekawostki językowe (85) 28 września 2021 Przecinek przed a 9 września 2021 Czy wiesz, że… Ciekawostki językowe (84) 25 sierpnia 2021 Nasze nagrania